Прасвятленне Аляксандра Фядуты «Двадцать лет без оппозиции — и никакой надежды»

Хваля ўсведамлення поўнай безгрунтоўнасці беларускай апазіцыі паспяхова пераадольвае, як бачна, астатні бар’ер – былых прадстаўнікоў той самай апазіцыі. Гледзячы на тое, што адбываецца ў стане партыйных лідараў, былыя апазіцыянеры пагаджаюцца з расчараваным электаратам.

На пачатку ідэя правядзення КДС выглядала даволі аптымістычна. Некалькі месяцаў затым прайшлі дарэмна. У красавіку да БНК (былы КДС) дамовіліся зладзіць «кансультацыйную нараду» з прадстаўнікоў дэмакратычных арганізацый. Паседжанне ўстановы адбылося 3 траўня ў Менску. Галоўным вынікам мерапрыемства меў стаць адзіны спіс кандыдатаў у дэпутаты ад усіх дэмакратычных арганізацый. Аднак нягледзячы на станоўчыя папярэднія дамовы, дамовіцца на конт пытання па фарміраванню адзінага спіса не атрымалася.

Справа да болю нагадвае тое, што адбывалася ў мінулым годзе напярэдадні выбараў на пасаду Прэзыдэнта. Тады аппазіцыя спрабавала аб’яднацца, каб вылучыць адзінага кандыдата.
Па словах лідара беларусскай апазіцыі Міколы Статкевіча, супраць адзінага спісу выступілі прадстаўнікі ПБНФ, БПЛ «СС» і БСДП (Г). Дарэчы, казаць пра «рэальную кааліцыю» дэмакратычных сілаў без адзінага спісу кандыдатаў нельга.

Старшыня ПБНФ Аляксей Янукевіч сваю адмову патлумачыў наступным меркаваннем: «асабісты партыйны спіс з’яўляецца больш эфектыўнай тактыкай, таму што мэтай на парламецкіх выбарах БНФ ставіць распаўсюд ідэі партыі і вядомасць грамадскасці аб існаванні БНФ, ня больш».

Сапраўды кажучы, у свае гульні беларускія палітычныя партыі і рухі бавяцца даволі даўно. Яны зрабіліся прафесіянальнымі дармаедамі, зборшчыкамі подпісаў і міласці. Дваццаць год яны прымаюць рашэнні, толькі кожная партыя свае. Яны ніколі не дамовяцца, таму што бачаць адзін аднаго не саюзнікамі ў барацьбе за дэмакратыю, а сапернікамі за фінансаванне. Яны не маюць веры ў перамогу, да і не збіраюцца працаваць на яе.

Кожны з лідараў беларускай апазіцыі чапляецца за свой надуманы статус. Гэта астатні бастыён яго маленькай ўлады і самастойнасці, апошняе, што робіць яшчэ магчымым брусэльска-варшаўскія фуршэты і «круглыя сталы».